Świątecznej mszy przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ksiądz Michał Olszewski SCJ. Szczególnie pokazał sylwetkę świętego Antoniego w świetle cudów w jego życiu, które mogły się dokonywać na sposób jaki to mówi Pismo św., gdyż całkowicie zaufał Bogu: „w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby, co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić” (Mk 16,17-18).
Jeżeli chcemy, by życie św. Antoniego odbijało się w nas musimy otworzyć dla Boga każdy fragment naszego serca. Pełni zaufania musimy się całkowicie otworzyć na Niego. To właśnie cechowało św. Antoniego całkowite zaufanie Bogu. Zaufanie, które może przemienić nawet naszą wiarę.
By z takim zaufaniem zbliżyć się do Boga musimy wyciszyć naszą duszę i rozmawiać z Bogiem, doświadczyć Go. Elementy tego zbliżenia się do Boga podaje właśnie święty Antoni, i przytacza je papież Benedykt XVI w jednej ze swych katechez środowych. 1. Otworzyć serce; 2. Rozmawiać z Nim; 3. Prosić; 4. Dziękować.
Zgodnie z nauczaniem tego wybitnego doktora franciszkańskiego, na modlitwę składają się cztery nieodzowne postawy, które łacina Antoniego definiuje w następujący sposób: obsecratio, oratio, postulatio, gratiarum actio. Można by je przetłumaczyć następująco: ufne otwarcie serca przed Bogiem, to pierwszy krok — nie wystarczy po prostu pojąć Słowo, ale w modlitwie trzeba otworzyć serce na obecność Boga; następnie powinienem rozmawiać z Nim serdecznie, dostrzegając Jego obecność we mnie; a następnie — co jest rzeczą bardzo naturalną — należy przedstawić Mu nasze potrzeby; w końcu wielbić Go i Mu dziękować.
Ksiądz Michał podkreślił, na przykładzie chorego dziecka na białaczkę, Julci, że, by zrozumieć to doświadczenie obecności Boga, i pełnego mu zaufania, aż do możliwości czynienia cudów, trzeba to przeżyć.
Po Mszy Świętej odbyło się poświęcenie lilii i procesja z najświętszym Sakramentem wokół placu kościelnego zakończone uroczystym błogosławieństwem.
Dodatkowo na wieczornej Mszy św. odbyło się błogosławieństwo dzieci.